◄تعریف حرکت درمانی نکات مورد توجه در حرکت درمانی ورزش های ویلیامز تشریح ورزش های ویلیامز منظور از حرکت درمانی، استفاده از حرکت جهت اهداف درمانی است. به بیان دیگر منظور از حرکت درمانی استفاده از نرمشهای ورزشی جهت بهبود وضع تعادل بدن و هماهنگ نمودن حرکات بدن می باشد. اهداف حرکت درمانی: برای حرکت درمانی می توان دو دسته اهداف در نظر گرفت: یکی اهداف کلی یا دراز مدت و دیگر اهداف جزئی یا کوتاه مدت. اهداف کلی حرکت درمانی عبارت است از: ۱- پیشگیری از بروز اختلالات و بیماریهای جسمانی همانند آرتروز. ۲- درمان بعضی از ضایعات و بیماریها همانند کمر درد. ۳- جلوگیری از پیشرفت ضایعه مثل جلوگیری از لاغری یا آتروفی عضلات متعاقب ضایعات عصبی و عضلانی. اهداف جزئی یا کوتاه مدت حرکت درمانی هم شامل موارد زیر است: ۱- به دست آوردن دامنه حرکتی مفاصل. ۲- به دست آوردن انعطاف پذیری مطلوب در بافتها. ۳- جلوگیری از ایجاد تغییر شکل در مفاصل و عضلات. ۴- تقویت عضلات و بافتها. ۵- کاهش تورم و التهاب بافتها. ۶- کنترل درد فرد. بطور خلاصه هدف کلی از حرکت درمانی حفظ و به دست آوردن تواناییهای عملی فرد است، یعنی فرد بتواند تمام کارها و فعالیتهای روزمره را بدون مشکل و مسئله خاصی انجام دهد. همینطور فرد بتواند هر چه سریعتر و زودتر متعاقب ضایعه یا بیماری به ورزش یا فعالیتهای زندگی برگردد. ◄نکات مورد توجه در حرکت درمانی ۱- برای به دست آوردن نتایج و تأثیرات سودمند حرکت درمانی، باید افراد آگاهی و شناخت کافی از ساختمان و آناتومی بدن داشته باشند. همینطور داشتن آگاهی در زمینه فیزیولوژی و بیومکانیک لازم و ضروری است. اگر چه در بعضی از موارد دانستن پاتولوژی بیماریها هم نیاز است. ۲- نحوه اجرای صحیح حرکت درمانی فوق العاده اهمیت دارد. به همان اندازه که اجرای صحیح حرکت درمانی می تواند نتایج و تأثیرات مثتبی بر روی بیماریها و اختلالات داشته باشد، به همان اندازه هم امکان دارد که جرای غلط حرکت درمانی موجب بروز تأثیرات منفی برای بیمار شود. ۳- انجام حرکت درمانی باید در حد توانایی و قدرت فرد باشد. از انجام حرکاتی که موجب تشدید درد و ناراحتی بیمار می شود باید به شدت خودداری نمود. اگر فردی متعاقب انجام نرمشهای حرکت درمانی احساس درد یا ناراحتی نمود، باید تعداد حرکات را کاهش داد و یا حتی نوع نرمش را تغییر داد. ۴- نکته دیگری که باید کلیه افراد بدان توجه نمایند این است که برای دست یافتن به نتایج حرکت درمانی،نباید عجله و شتاب داشت. به بیان دیگر برنامه حرکت درمانی بر اساس توانایی بیمار طرح ریزی می شود. اگر بیمار قدرت و توانایی مناسبی داشته باشد، پیشرفت او هم قابل توجه است، ولی اگر توانایی و قدرت بیمار محدود و اندک بود، به همان نسبت هم پیشرفت بیمار آهسته خواهد بود. ۵- در مورد کاربرد حرکت درمانی در مواقعی که التهاب و تورم در مفاصل یا نواحی دیگر وجود دارد، باید با احتیاط و مراقبت باشد، زیرا امکان افزایش تورم و التهاب مفصل متعاقب حرکت درمانی وجود دارد. در اکثر مواقع بهتر است در صورت وجود تورم و التهاب در مفصل تنها از نرمشهای ایستا یا انقباض ایزومتریک استفاده نمود. ۶- تأثیرات و نتایج حرکت درمانی محدود و در اختلالات و بیماریهای خاصی کاربرد دارد. ۷- عده ای اعتقاد دارند که نتایج و تأثیرات انجام حرکت درمانی که به مدت کم و در فواصل متعدد ( روزی چند بار ) انجام گیرد بیشتر از حرکت درمانی است که به مدت زیاد و با فواصل زیاد انجام گیرد. منظور این می باشد که حرکت درمانی را با تعداد کم و روزی چند بار انجام داد تا اینکه فرد حرکات درمانی را با تعداد زیاد و به ندرت انجام دهد. ۸- حرکت درمانی را باید حتی الامکان بدون استفاده از وسیله خاصی انجام داد. البته در بعضی مواقع جهت کمک و تسهیل انجام حرکات درمانی نیاز به وسایل کمکی می باشد. استفاده از عصا، قرقره، وزنه یا فنر، دوچرخه ثابت و ابزار دیگر از جمله وسایل کمکی است که امکان دارد برای انجام حرکت درمانی مورد نیاز باشد. از میان ورزشها و نرمشهای پیشنهادی در مورد بیماران کمردردی، دو روش یا دو برنامه تمرینی بیشتر مورد توجه است. این دو روش یا برنامه یکی تمرینات یا ورزشهای ویلیامز است و دیگر نرمشها یا ورزشهای طبی مکنزی ◄الف) ورزشهای ویلیامز: ویلیامز اعتقاد دارد که علت عمده بروز کمر درد، بر هم خوردن انحنای طبیعی ستون فقرات است. به بیان دیگر وی اعتقاد دارد که در اثر علل و عوامل مختلفی از جمله ضعف عضلات جداره شکم، میزان انحنا یا قوس ناحیه کمر افزایش پیدا می کند و همین عامل موجب بروز درد کمر میشود. همینطور ویلیامز اعتقاد دارد که در اثر ضعف عضلات سرینی یا عدم انعطاف پذیری در عضلات اطراف لگن و ران به ویژه عضلات پشت ران ( عضلات همسترینگ ) شخص در هنگام فعالیت یا کار از الگوی صحیح استفاده نمی کند و همین عامل موجب مختل شدن حرکات مفاصل بین لگن و ناحیه کمر می شود و در نتیجه باعث بروز درد کمر می شود. بنابراین ویلیامز برای کاهش انحنا یا قوس کمر ( لوردوز )، تقویت عضلات ناحیه شکم و ایجاد انعطاف پذیری در عضلات اطراف لگن و باسن، ورزشها یا حرکات درمانی ویژه ای طرح نمود که همانطور که اشاره شد، اصطلاحاً به آن ورزشها یا نرمشهای ( ویلیامز ) می گویند. ◄تشریح ورزشهای ویلیامز: حرکت اول: فرد در حالی که به حالت راحت دراز کشیده و زانوهایش خم است، سعی می کند ضمن منقبض کردن عضلات شکم، لگن خود را کمی بلند نماید هدف از انجام ورزش اول ویلیامز، تقویت عضلات باسن و کاهش انحنا یا لوردوز کمر است. ◄حرکت دوم فرد در حالی که خوابیده و زانوهایش کمی خم است، سعی می کند با دستهای کشیده به حالت نشسته در آید. هدف از انجام ورزش دوم ویلیامز ، تقویت عضلات شکم و کاهش انحنا یا لوردوز کمر است ◄حرکت سوم فرد در حالت خوابیده، سعی می کند زانوهای خود را تا آنجا که می تواند به طرف سینه حرکت دهد هدف از انجام ورزش سوم ویلیامز، ایجاد کشش و انعطاف پذیری در عضلات و عناصر اطراف ستون فقرات است. ◄حرکت چهارم فرد در حالی که نشسته است، سعی می کند به طور ملایم مطابق تصویر دستهایش را به مچ پا برساند هدف از انجام ورزش چهارم ویلیامز، ایجاد کشش و انعطاف پذیری در عضلات پشت ران ( عضلات همسترینگ) است . ◄حرکت پنجم فرد در حالی که در حالت استارت دو میدانی قرار گرفته است، سعی می کند با متمایل شدن به سمت جلو بر روی پای عقب خود فشار وارد کند. در مرحله بعد ضمن عوض کردن پاها، همین حرکت را برای پای دیگر انجام می دهد. هدف از انجام ورزش پنجم ویلیامز، کاهش انحنا یا قوس کمر است. ◄حرکت ششم : فرد در حالی که کنار دیوار ایستاده است، سعی می کند بنشیند. در ضمن ممکن است این تمرین را با استفاده از یک صندلی انجام داد، یعنی فرد در کنار صندلی قرار میگیرد و به جای اینکه بر روی زمین بنشیند، بر روی صندلی می نشیند. هدف از انجام ورزش ششم ویلیامز، تقویت عضله چهارسر رانی است. همینطور در این تمرین عضلات سرینی تقویت می شوند. گرد آوری و تنظیم: عباس فیروزیان برای کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید: 3912944 < Prev ادامه > Last Updated ( DATE_FORMAT_LC2 )